„Eolian Minstrel” był pierwszym albumem Vollenweidera zawierającym piosenki. Większość z nich, m.in. „Pieśń Izoldy”, zaśpiewała i napisała Eliza Gilkyson.
„Song of Isolde” to drobna perełka na harfę folkową (?, ang. folk harp) i głos żeński. Piosenki ze wspomnianego albumu mają charakter intertekstualny. Nawiązań nie jest wiele i nie zawsze są to nawiązania do literatury lub tradycji, czasem jedynie do wcześniejszych utworów (a raczej ich tytułów).
Ciekawy jest obraz i sugestie zawarte w tym krótkim utworze: Izolda budzi się po ponad tysiącu lat (a przecież tyle ma ich historia), lecz Tristan dalej śpi i nie odpowiada. Posłanie jest zimne, co nie często zdarza się tuż po przebudzeniu. I świat jakby inny wokół nich…
Niestety, nie powstał żaden film do tego utworu, więc niżej podlinkowana tylko składanka widokówek. Jakość utworu nie jest zbyt dobra (harfa jakaś zdezelowana), lecz niestety nie ma w Internecie nic lepszego.
Song of Isolde | Pieśń Izoldy |
Wake up, wake up Tristan | Zbudź się, zbudź się, Tristanie |
Our bed of leaves and sand is cold | Nasze posłanie z liści i piasku już zimne |
I fell asleep here in your arms | Zasnęłam w twoich ramionach |
More than a thousand years ago | Ponad tysiąc lat temu |
Wake up, wake up Tristan | Zbudź się, zbudź, Tristanie |
The wind breathes dark words through the forest | Wiatr niesie czarne słowa poprzez las |
There is sorrow on the land | Oto smutek zaległ w krainie |
Love must have cast a spell upon us | Miłość musiała rzucić na nas jakiś czar |
The path lies open there before us | Droga ciągnie się przed nami daleko |
Wake up, wake up Tristan | Zbudź się, zbudź się, Tristanie |