169. a-ha, Paul Waaktaar-Savoy ‒ East of the Sun

East of the Sun	Wschód słońca
Half of a letter	Połowa listu
Tells half a story	To część prawdy
The way I see it	Dla mnie jednak
It’s half the worry	To mniej zmartwień
Where I came from	Za szybko zapomniałem
I forgot too soon	Skąd przyszedłem
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Money talks	Kasa mówi
And hey, I’m listening	No więc słucham
I’ve lived without it	Za długo jej nie miałem
Enough to miss it	I teraz mi jej brakuje
Where I’m going	Tam, gdzie idę
I’ll get there soon	Dojdę szybko
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Ooh, never gonna get there later	Nie da się tego odłożyć
You know, I wanna get there soon	Wiesz, chciałbym już mieć to za sobą
Never gonna get there, baby	Kochanie, ty nigdy nie trafisz
On a desert road to home	Na pustynną drogę do domu
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Another day leaves me aching	Kolejny dzień sprawia ból
I try to wake up	Próbuję wstać
But something’s breaking	Lecz coś tu nie gra
Here inside me	Coś jest we mnie
Deep and hollow	Jakiś głęboki, pusty dźwięk
A sound that no other sound	Niepodobny do żadnego
Could follow	Innego dźwięku
I know the pain	Znam ten ból
Before the wound	Zanim padnie strzał
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Ooh, never gonna get there later…

Tę piosenkę Paul Waaktaar-Savoy napisał sam, a Morten Harket zaśpiewał wyjątkowo nisko. Tytuł albumu z 1990 i refren „East of the Sun, West of the Sun” pochodzi z pewnej norweskiej baśni. Wg opisu na tej (http://www.bltcpress.com/store/sony-reader-and-kindle/east-o-39-the-sun-and-west-o-39-the-moon-retold-by-gudrun-thorne-thomsen/prod_31.html) stronie, to opowieść o księżniczce, która z miłości do pewnego księcia chroni go od nieszczęśliwego małżeństwa.

Tekst pochodzi z oryginalnej strony zespołu (http://a-ha.com/discography/albums/east-of-the-sun-west-of-the-moon/east-of-the-sun/). Do utworu nie powstał oryginalny teledysk.

Zaskakujący jest już sam motyw przewodni utworu. Niby sugeruje początek i koniec: wschód słońca ‒ początek dnia, zachód księżyca ‒ koniec nocy. Ale przecież zachód księżyca to nie jest koniec nocy. Więc koniec jest pozorny, a być może również początek, bo przecież nie ma takiej granicy między dniem a nocą. To może być słuszny trop interpretacyjny: motyw wschodu i zachodu stanowi jakby podsumowanie każdej zwrotki, jest więc istotny, stanowi klucz do tekstu.

Każda strofa zarysowuje pewne refleksje podmiotu lirycznego:

‒ niedoczytywanie wiadomości jest w sumie dobre, bo im mniej wiemy, tym mniej mamy zmartwień;

‒ pieniądze mają na nas wpływ pieniędzy (money talks), więc nie ma co się opierać, lepiej się poddać temu wpływowi;

‒ uświadomienie sobie własnej pustki (symbolizowanej przez dźwięk).

Ważne jest to, iż są to uświadomienia i typowe raczej dla osoby dojrzałej, starszej (starej), po tzw. przejściach.

Refren stanowi, również pod względem muzycznym (sposób śpiewania, muzyka) wręcz wylew uczuć podmiotu mówiącego. Odniesienia do drogi (dotarcie gdzieś, niedojście gdzieś ‒ wytarty symbol drogi-życia) potwierdzają odczytanie tego tekstu jako refleksji kogoś zmęczonego życiem. Kogoś, dla kogo droga do domu zawsze będzie wiodła przez pustynię. To ciekawy symbol: może sugerować, że jeśli droga do domu wiedzie przez pustynię, to sam dom jest na jeszcze większym odludziu, jeszcze bardziej pustej pustyni (albo po prostu na pustyni, jeśli ktoś nie zgodziłby się z gradacją pustości pustyń).

Uświadomienia często stanowią kamienie milowe w naszym życiu, punkty zwrotne, nowe początki, końce jakichś okresów. Dla podmiotu lirycznego w tej piosence to ciągle pozorny początek i pozorny koniec. 

PS Money talks to tak naprawdę idiom oznaczający, iż pieniądze potrafią przekonywać, otwierać drzwi. Kontekst 'money talks / hey, I'm listening' aktualizuje jednak dosłowne  znaczenie tego wyrażenia.