170. Depeche Mode, Martin L. Gore ‒ Waiting for the Night [to Fall]

Waiting for the Night [to Fall]	Czekam, aż zapadnie noc
I’m waiting for the night to fall	Czekam, aż zapadnie noc
I know that it will save us all	W niej jest ocalenia moc
When everything’s dark	Gdy noc swoją ciemnością
Keeps us from the stark	Chroni przed brutalnością
Reality	Rzeczywistości
I’m waiting for the night to fall	Czekam, aż zapadnie zmierzch
When everything is bearable	Wtedy wszystko można znieść
And there in the still	I gdy jest tak cicho
All that you feel	Czuje się tylko
Is tranquility	Uspokojenie
There is a star in the sky	Na niebie świeci gwiazda
Guiding my way with its light	Moja droga jest jasna
And in the glow of the moon	I wiem, że w świetle księżyca
Know my deliverance will come soon	Moja ekspiacja będzie szybka
There is a sound in the calm	Jakiś krzyk się rozlega
Someone is coming to harm	Ktoś nadchodzi z daleka
I press my hands to my ears	Zatykam mocno uszy
It’s easier here just to forget fear	By zapomnieć o bólu
And when I squinted	Gdy mrużysz oczy
The world seemed rose-tinted	Świat ma kolor róży
And angels appeared to descend	I jakby anioły schodziły z góry
To my surprise	Lecz co dziwniejsze
With half-closed eyes	Gdy oczy przymknięte
Things looked even better	Wszystko wygląda lepiej
Than when they were opened	Niż gdy są otwarte
Been waiting for the night to fall	Czekałem, aż zapadnie zmierzch
Now everything is bearable	Teraz wszystko można znieść
And here in the still	I w tej ciszy
All that you hear	Słyszy się tylko
Is tranquility	Uspokojenie

Jedna z bardziej nastrojowych piosenek z albumu „Violator”. Wg informacji na oficjalnej stronie zespołu (http://archives.depechemode.com/discography/albums/11_violator.html) właściwy tytuł tego utworu to „Waiting for the Night to Fall”, ale przez czyjąś pomyłkę na okładce pojawił się skrócony tytuł bez 2 ostatnich słów. Piosenkę napisał jak zwykle Martin L. Gore. Jego głos pojawia się w nagraniu obok Davida Gahana.

Tekst pochodzi z oficjalnej strony zespołu (http://www.depechemode.com/lyrics/violator_album.html). Wideo do tego utworu chyba nie powstało. Poniżej całkiem ciekawy remix artysty o pseudonimie Francia Rework.

Tekst jest prosty językowo. Każda zwrotka zbudowana jest analogicznie: zaczyna się od stwierdzenia dotyczącego czekania na noc (w oryginale) lub wskazywania na elementy otoczenia (gwiazda, dźwięk). Dopiero 5 zwrotka wyłamuje się z tego schematu: jest skoncentrowana na podmiocie lirycznym.

Sytuacja liryczna również nie jest zbyt skomplikowana. To czekanie na noc i kontemplowanie cech nocy i jej wyższości w porównaniu z dniem.

Pojawiają się częste w angielskich tekstach popularnych rymy męskie: dokładne (fall /fɔːɫ/, all /ɔːɫ/; dark /dɑːk/, stark /stɑːk/) i niedokładne (fall /fɔːɫ/, bearable /ˈbeəɹəbɫ̩/). W tłumaczeniu starano się zaznaczyć te rymy, choć nie zawsze udało się zachować ich półzgłoskową wielkość.

Tekst mimo swej prostoty jest bardzo przemyślany. Zwrotki stanowią regularne całości: rym parzysty, sylabotonizm (choć nie zawsze). Poza tą regularność wypadają 2 słowa: reality ‘rzeczywistość’ i is tranquility ‘jest spokojność’. Są one tym samym zaakcentowane, wyróżnione. Wypadają z regularnej budowy tekstu. Jest to zrozumiałe w odniesieniu do rzeczywistości (podmiot liryczny od niej ucieka), mniej jasne w przypadku spokoju (do niej przecież dąży). Wyjaśnieniem jest chyba tylko to, iż spokój jest tak rzadki dla podmiotu mówiącego, tak nietypowy, iż wykracza to, co typowe, przewidywalne, często (jak struktura tego tekstu). Może też jest nieosiągalny, skoro jest poza typową, przewidywalną strukturą tworzącą tekst („rzeczywistością” wiersza): w ciemności pojawia się przecież ktoś, czyim celem jest gwałt (someone is coming to harm). Poza tym wreszcie podmiot tylko słyszy spokój, nie jest spokojny, lecz słyszy uspokojenie.

Podobnie ze schematu wydaje się wypadać wers And angels appeared to descend (w tłumaczeniu oddany wręcz dosłownie). To też oczywiste ‒ to nie jest zbyt częsty widok, nawet w nocy.

Motywy niezaskakujące dla typowej nocnej scenerii: gwiazda, księżyc. Poza tym pojawia się wybawienie, które ze względu na zachowanie takiej samej liczby sylab zastąpiono w tłumaczeniu oczyszczeniem z win, czyli ekspiacją, co też mieści się w jakimś stopniu w zakresie wybawienia lub zbawienia.

Ostatnia zwrotna jest logiczną klamrą całości: zamiast czasu teraźniejszego ciągłego jest czas złożony ciągły (present perfect continuous: [I have] been waiting), sugerujący długie czekanie dopiero co lub stosunkowo niedawno zakończone (w jakimś niewielkim odcinku czasu).

169. a-ha, Paul Waaktaar-Savoy ‒ East of the Sun

East of the Sun	Wschód słońca
Half of a letter	Połowa listu
Tells half a story	To część prawdy
The way I see it	Dla mnie jednak
It’s half the worry	To mniej zmartwień
Where I came from	Za szybko zapomniałem
I forgot too soon	Skąd przyszedłem
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Money talks	Kasa mówi
And hey, I’m listening	No więc słucham
I’ve lived without it	Za długo jej nie miałem
Enough to miss it	I teraz mi jej brakuje
Where I’m going	Tam, gdzie idę
I’ll get there soon	Dojdę szybko
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Ooh, never gonna get there later	Nie da się tego odłożyć
You know, I wanna get there soon	Wiesz, chciałbym już mieć to za sobą
Never gonna get there, baby	Kochanie, ty nigdy nie trafisz
On a desert road to home	Na pustynną drogę do domu
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Another day leaves me aching	Kolejny dzień sprawia ból
I try to wake up	Próbuję wstać
But something’s breaking	Lecz coś tu nie gra
Here inside me	Coś jest we mnie
Deep and hollow	Jakiś głęboki, pusty dźwięk
A sound that no other sound	Niepodobny do żadnego
Could follow	Innego dźwięku
I know the pain	Znam ten ból
Before the wound	Zanim padnie strzał
East of the sun	Wschód słońca
And west of the moon	I zachód księżyca
Ooh, never gonna get there later…

Tę piosenkę Paul Waaktaar-Savoy napisał sam, a Morten Harket zaśpiewał wyjątkowo nisko. Tytuł albumu z 1990 i refren „East of the Sun, West of the Sun” pochodzi z pewnej norweskiej baśni. Wg opisu na tej (http://www.bltcpress.com/store/sony-reader-and-kindle/east-o-39-the-sun-and-west-o-39-the-moon-retold-by-gudrun-thorne-thomsen/prod_31.html) stronie, to opowieść o księżniczce, która z miłości do pewnego księcia chroni go od nieszczęśliwego małżeństwa.

Tekst pochodzi z oryginalnej strony zespołu (http://a-ha.com/discography/albums/east-of-the-sun-west-of-the-moon/east-of-the-sun/). Do utworu nie powstał oryginalny teledysk.

Zaskakujący jest już sam motyw przewodni utworu. Niby sugeruje początek i koniec: wschód słońca ‒ początek dnia, zachód księżyca ‒ koniec nocy. Ale przecież zachód księżyca to nie jest koniec nocy. Więc koniec jest pozorny, a być może również początek, bo przecież nie ma takiej granicy między dniem a nocą. To może być słuszny trop interpretacyjny: motyw wschodu i zachodu stanowi jakby podsumowanie każdej zwrotki, jest więc istotny, stanowi klucz do tekstu.

Każda strofa zarysowuje pewne refleksje podmiotu lirycznego:

‒ niedoczytywanie wiadomości jest w sumie dobre, bo im mniej wiemy, tym mniej mamy zmartwień;

‒ pieniądze mają na nas wpływ pieniędzy (money talks), więc nie ma co się opierać, lepiej się poddać temu wpływowi;

‒ uświadomienie sobie własnej pustki (symbolizowanej przez dźwięk).

Ważne jest to, iż są to uświadomienia i typowe raczej dla osoby dojrzałej, starszej (starej), po tzw. przejściach.

Refren stanowi, również pod względem muzycznym (sposób śpiewania, muzyka) wręcz wylew uczuć podmiotu mówiącego. Odniesienia do drogi (dotarcie gdzieś, niedojście gdzieś ‒ wytarty symbol drogi-życia) potwierdzają odczytanie tego tekstu jako refleksji kogoś zmęczonego życiem. Kogoś, dla kogo droga do domu zawsze będzie wiodła przez pustynię. To ciekawy symbol: może sugerować, że jeśli droga do domu wiedzie przez pustynię, to sam dom jest na jeszcze większym odludziu, jeszcze bardziej pustej pustyni (albo po prostu na pustyni, jeśli ktoś nie zgodziłby się z gradacją pustości pustyń).

Uświadomienia często stanowią kamienie milowe w naszym życiu, punkty zwrotne, nowe początki, końce jakichś okresów. Dla podmiotu lirycznego w tej piosence to ciągle pozorny początek i pozorny koniec. 

PS Money talks to tak naprawdę idiom oznaczający, iż pieniądze potrafią przekonywać, otwierać drzwi. Kontekst 'money talks / hey, I'm listening' aktualizuje jednak dosłowne  znaczenie tego wyrażenia.

168. a-ha ‒ Early Morning

Tekst napisali jak zwykle Paul Waaktaar-Savoy (gitarzysta, m.in.) i Magne Furuholmen (klawiszowiec, też m.in.). Falsetem (m.in.) śpiewa jak zwykle Morten Harket.

Tekst z oficjalnej strony zespołu: http://a-ha.com/discography/albums/east-of-the-sun-west-of-the-moon/early-morning/. Teledysk pochodzi ze strony Dailymotion, ale opublikowano go również na oficjalnej stronie zespołu: http://a-ha.com/discography/albums/east-of-the-sun-west-of-the-moon/early-morning/.

Early Morning	Wcześnie rano
Early morning	Wcześnie rano
Eight o’clock precise	Dokładnie o ósmej
I see the lonely August sun arise	Letnie słońce wschodzi samotnie
Say you know	Powiedz mi, że wiesz
You will	Że zrobisz to
Move me like you do	Co zwykle na mnie działa
Out on the fields	W głuchym polu
I’m waiting the whole night through	Czekam już całą noc
Early morning, early morning, yeah	Wcześnie rano
Ran the whole way	Przybiegnij do mnie
Down to the tracks	Po moich śladach
Through the doorway	Potem przez drzwi
Then a last look back	Spójrz za siebie tylko raz
Say you know	Powiedz mi, że wiesz
You will	Że zrobisz to
Save me like you do	Co zwykle mnie ratuje
Out on the fields	W głuchym polu
I’ve waited the whole night through	Czekam już całą noc
Early morning, early morning, yeah	Wcześnie rano
I climbed all the stairways	Wdrapałem się po schodach
To find the rooftop clear	Lecz nie było cię na dachu
Got the shotgun lying with me here	Obok mnie leży broń
Say you know	Powiedz mi, że wiesz
You will	Że zrobisz to
Move me like you do	Co zwykle na mnie działa
Out on the fields	W głuchym polu
You know how it feels, yeah	Wiesz, jak to jest
Early morning, early morning, yeah	Wcześnie rano
Early morning	Wcześnie rano
Eight o’clock precise	Dokładnie o  ósmej

A-Ha - Early Morning
Załadowane przez: zocomoro. - Obejrzyj więcej rozśmieszających wideo.

167. Mike Oldfield ‒ Crises

Film jest fragmentem koncertu Oldfielda z 1984 r. (miasto Viareggio, jak podaje opis). Drugim gitarzystą na filmie jest zapewne Phil Spalding, który brał udział w nagrywaniu albumu „Crises”. Wokalista to Barry Palmer, który zastępuje samego Mike’a. Na perkusji gra Simon Phillips (http://www.simon-phillips.com/cms/).

Pod tekstem tłumaczenie wywiadu z Mike’em, które zostało opublikowane w okładce płyty.

Tekst ze strony http://tubular.net/lyrics/Crises.shtml#1.

Crises	Kryzysy
Crisis, crisis – you can’t get away	Kryzys, kryzys – już nie uciekniesz
Crisis, crisis – you can’t get away	Kryzys, kryzys – już nie uciekniesz
Crisis, crisis – I need you on my side ‘cause there’s a crisis.	Kryzys, kryzys – jest kryzys, więc cię potrzebuję
And you can’t get away	I tak już nie uciekniesz
Crisis, crisis – you can’t get away…
Crisis, crisis - you can’t get away…
Take a walk until the next dawn.	Idź na spacer, póki jest noc
In the winter, rain and storms.	W zimie, w deszczu i burzy
The watcher and the tower	Obserwator i wieża
Waiting hour by hour.	Ciągle czekają
There’s a breach in security	Naruszono system bezpieczeństwa
A disturbance in tranquility	Zakłócono strefę spokoju
The watcher and the tower…

Mike Oldfield – ten years of success	Mike Oldfield – 10 lat sukcesu
z: http://tubular.net/discography/CrisesInterview.shtml
Mike Oldfield was just 17 years old when he wrote the music for an album on which he also performed all the instrumental work. The record was called Tubular Bells, and it sold more than five million copies, one and a half million of them in Britain alone.	Mike Oldfield miał zaledwie 17 lat, gdy skomponował i zagrał na wszystkich instrumentach muzykę do całego albumu. Zatytułowany on został „Tubular Bells” [‘Dzwony rurowe’]. Sprzedano go na całym świecie w ponad 5 milionach egzemplarzy, z czego ponad półtora sprzedano w samej Wielkiej Brytanii.
That was ten years ago. Today, as he releases his eighth studio album, now in compact disc form, and prepares to move into film score writing, Oldfield at 29 has endured as one of Britain's most restlessly creative and respected musicians.	To było dziesięć lat temu. Dzisiaj Oldfield wydaje już ósmy album studyjny, teraz w formie płyty kompaktowej, i przygotowuje się do napisania muzyki do filmu. W wieku 29 lat stał się jednym z najbardziej twórczych i szanowanych muzyków brytyjskich.
Who would have expected the quiet personality of Oldfield to adopt and embrace heavy metal music? Yet that’s one of the sounds on his surprising new album, CRISES.	Kto by przypuszczał, że mający cichą osobowość Oldfield zajmie się muzyką heavy-metalową? Otóż to jedno z zaskakujących brzmień na jego nowym albumie pt. „Crises” [‘Kryzysy’].
“I’ve always liked what they now call heavy metal” says Mike Oldfield. “We used to simply call it rock. To me it’s just very exciting music and I really enjoy playing it.”	„Zawsze lubiłem muzykę, którą teraz nazywa się heavy metalem” – mówi Mike Oldfield. „My po prostu nazywaliśmy ją rockiem. Dla mnie to bardzo pobudzająca muzyka i bardzo lubię ją grać”.
And this new album – featuring such powerful vocal guests as Roger Chapman, Jon Anderson and Maggie Reilly – is bound to raise many eyebrows because of the style.	Style muzyczne na tym albumie są z pewnością zadziwiające. W jego nagraniu wzięło udział wielu znanych wokalistów, jak Roger Chapman, Jon Anderson i Maggie Reilly.
Ten years of making successful music have not blunted the ambition or the dry sense of humour of Mike Oldfield. After Tubular Bells came Hergest Ridge, Ommadawn, the double album Incantations, Platinum, QE2 and Five Miles Out - but Mike is realistic enough to know that Tubular Bells is the title for which he is most famous. Accordingly, he opens his new album CRISES with a reprise of the Tubular Bells theme.	Dziesięć lat sukcesów na rynku muzycznych nie osłabiło ambicji ani poczucia humoru Mike’a Oldfielda. Po „Tubular Bells” ukazały się „Hergest Ridge”, „Ommadan”, podwójny album „Incantations” [‘Zaklęcia’], „Platinum” [‘Platyna’], „QE2” i „Five Miles Out” [‘Pięć mil nad ziemią’], jednak Mike zdaje sobie sprawę, że to właśnie z „Dzwonów rurowych” jest najbardziej znany. W związku z tym otwiera swój najnowszy album motywem z „Tubular Bells”.
“I’m very proud of it as a piece of music and always will be,” he says. “Recently, I was talking to well known producers like Martin Rushent, Trevor Horn and Tony Mansfield, and it was a surprise and a pleasure to me that ‘Tubular Bells’ was such an influential sound to them. Trevor told me that ‘Incantations’ was something he had played in his car on the way to work. It’s good to feel that the record made an impact on contemporary musicians and producers.” Tubular Bells, which crossed all the musical barriers to appeal to young and adult audiences alike, still sells between 50,000 and 100,000 copies a year internationally.	„Jestem i zawsze będę bardzo dumny z tej muzyki”, mówi. „Niedawno rozmawiałem ze znanymi producentami, Martinem Rushentem, Trevorem Hornem i Tony’m Mansfieldem. Byłem miło zaskoczony, że ‘Dzwony rurowe’ zrobiły na nich duże wrażenie. Trevor powiedział mi, że ‘Incantations’ słucha sobie w samochodzie, jadąc do pracy. Cieszę się, że ten album miał wpływ na współczesnych muzyków i producentów.” Pokonawszy wszelkie muzyczne bariery i po dotarciu do zarówno młodych, jak i starych odbiorców, „Dzwony rurowe” w dalszym ciągu sprzedają się w ilości od 50 do 100 tysięcy kopii rocznie.
For his new album, Mike Oldfield has enlisted the production help of Simon Phillips, the brilliant drummer, who acts with Mike as co-producer “and he’s really superb at both roles,” says Oldfield.	Do pracy nad nowym albumem Mike Oldfield zaangażował Simona Phillipsa, genialnego perkusistę, który pracuje z Mike’em jako współproducent i, jak mówi Oldfield, „jest świetny w obu rolach”.
All the songs are Oldfield’s. “One side is very commercial, full of singles, while the other is more the material I want to do for personal satisfaction,” says Mike. “It’s a case of keeping everybody happy.” Three tracks which are bound to attract attention are ‘Moonlight Shadow,’ sung by Maggie Reilly, ‘In High Places’ with Jon Anderson and ‘Shadow On The Wall,’ inspired by the plight of the people of Poland and sung with the great passion of Roger Chapman.	Wszystkie utwory napisał Oldfield. “Jedna strona jest bardzo komercyjna, pełna singli, druga natomiast zawiera materiał, który chciałem zrobić dla samego siebie”, stwierdza Mike. „Tak żeby wszyscy byli szczęśliwi”. Trzy utwory szczególnie powinny zwracać uwagę: „Moonlight Shadow” śpiewane przez Maggie Reilly, „In High Places” z wokalem Jona Andersona oraz „Shadow on the Wall”, które zostało zainspirowane przez ciężką sytuacją mieszkańców Polski. W piosence śpiewa z dużym zaangażowaniem Roger Chapman.
Contrary to the impression of the title of his new album, Oldfield does not feel in any crisis whatsoever. “I’m happy - better than ever, in fact,” says the man who lives in a house which has its own recording studio in Buckinghamshire. Mike and his lady handle all his business affairs. “Ten years in the music business have educated me well! I used to think that music was precious. Now I’m more inclined to think that it’s something you can either do or you can’t. I used to be arrogant and conceited. Not now...I just get on with my work...”	Wbrew temu, co może sugerować tytuł albumu, Oldfield nie przechodzi żadnego kryzysu. „Jestem szczęśliwy, nawet bardziej niż zwykle”, mówi człowiek posiadający dom z własnym studiem nagraniowym w Buckinghamshire. Mike ze swoją drugą połówką skutecznie zajmują się wszystkimi sprawami. „Dziesięć lat w branży muzycznej wiele mnie nauczyło. Kiedyś myślałem, że muzyka jest cenna. Teraz sądzę raczej, że to coś, co albo można robić, albo czego się nie potrafi. Dawniej byłem zarozumiały. Ale już nie… Po prostu robię swoje…”
May 1983	Maj 1983